Gen. Władysław Anders
1982 - 1970
Urodził się 11 sierpnia 1892 r. w Błoniu koło Kutna.
Kiedy wybuchła wojna, odbywał studia na politechnice w Rydze. Jako oficer rezerwy został powołany do armii carskiej
i przydzielony do trzeciego pułku dragonów carskich. Był trzykrotnie ranny. W 1917 roku otrzymał dyplom ukończenia kursów
carskiej Akademii Sztabu Generalnego. Również w 1917 roku brał udział w formowaniu I Korpusu Polskiego, tworzonego w Rosji przez
generała Dowbor-Muśnickiego. Kiedy oddziały te rozwiązano, wrócił do Warszawy w stopniu podpułkownika i brał udział w rozbrajaniu
Niemców w Polsce.
W roku 1934 Władysław Anders zostaje mianowany generałem brygady
30 lipca 1941 roku rząd polski zawiera z ZSRR umowę. Władze sowieckie
ogłaszają amnestię dla deportowanych w Rosji Polaków, a generał Anders
zostaje wypuszczony na wolność.W dniu 14 sierpnia tegoż roku zostaje
podpisana polsko-sowiecka umowa wojskowa, przewidująca utworzenie w Rosji
Armii Polskiej. Dowództwo tej armii powierzono generałowi Andersowi,
mianowanemu w międzyczasie generałem dywizji.
W roku 1968 generał bierze udział w uroczystościach 25-ej
rocznicy bitwy pod Monte Cassino. Była to jego ostatnia pielgrzymka za życia
na tereny pamiętnych walk. 12 maja 1970 roku generał umiera w Londynie.
Stosownie do woli zmarłego, zwłoki generała zostają przewiezione do Włoch,
by spocząć wśród żołnierzy II-ego Korpusu, na cmentarzu w Monte Cassino.
|
